Cuba reisdagboek deel 2

Anouk
29 jan 2016
27 minuten om te lezen

Hoi allemaal!

Vandaag het laatste blog van onze reis door Cuba. We zijn ondertussen al bijna weer 1 week in Nederland en we lijken alweer aardig gewend hier. Alles lijkt al snel normaal en aangezien Niels maandag alweer moet werken begint ons 'echte' leven dan ook weer. Maar eerst nog even deel twee van onze fantastische rondreids door Cuba.. Veel leesplezier!

11 januari: Van Viñales naar Cienfuegos

Vanochtend om half 8 hadden we ontbijt omdat we rond 8 uur zijn opgehaald door de taxi. In deze taxi zaten al twee Canadezen (Franstaligen uit Quebec). We hebben de afgelopen dagen al ontzettend veel Franstalige mensen gehoord en nog geen 1 Nederlander! Deze mensen vroegen ons vrijwel meteen of we naar Trinidad gingen. Waarop we antwoordde 'nee we gaan naar Cienfuegos, jullie dan?' Maar zij moesten naar Trinidad en er was van alles mis gegaan bij de organisatie en ze waren flink pissed leek het. Trinidad is een uurtje verder rijden dan Cienfuegos en de taxichauffeur wilde natuurlijk extra geld van deze mensen hiervoor. Goed begin van onze reisdag, want we zaten ook nog eens in een normale auto dus Anouk zat redelijk niet lekker in het midden (mensen die thuis met z'n drieën zijn herkennen dit vast!). Gelukkig is er een oplossing gevonden voor deze twee Franse mensen en werden ze gewoon voor een redelijke prijs naar Trinidad gebracht. Na 5,5 uur rijden kwamen wij aan in Cienfuegos!

Kathedraal Municipal in centrum Cienfugeos

We hadden een casa particular opgezocht in de Lonely Planet alleen deze zat vol. Natuurlijk heeft de eigenaar ergens nog wel een nicht of moeder of tante van de zus van.. nja op deze manier hadden we zo een andere casa te pakken. We hebben meteen een tas ingepakt en op pad gegaan. Eerst naar het busstation om de volgende busticket naar Trinidad te kopen. Zoals jullie onderhand weten gaat alles hier een beetje anders, zo kun je ook het beste je busticket 1 a 2 dagen van te voren kopen. De enige betrouwbare busorganisatie is Viazul en deze is vaak snel uitverkocht. Hierna liepen we richting Parque Jose Marti, een mooi park omliggend met goed onderhouden gebouwen. Dit stukje stad staat namelijk op de erfgoed lijst van het Unesco Heritage. Van binnen (we zijn er bij 2 naar binnen geweest) zien deze panden er nog oud en authentiek uit. Zeker het theater Tómas Terry was alsof we in het theater van de Moulin Rouge in liepen. Het gebouw komt uit 1887 en het lijkt net alsof we in een film waren beland! Daarna zijn we richting net water gelopen en hebben we een leuk restaurantje opgezocht. Hier hebben we (helaas droog) vlees met rijst gegeten met en lekker rummetje erbij.

12 januari: Het meer van Guanaroca en de mooiste paleisjes in Punta Gorda

Vanochtend hebben we ontbeten met Aria uit Finland, zij logeert ook in casa Puchy. Zij wilde, net als wij, ook vandaag naar het meer van Guanaroca. Zo gezegd zo gedaan we pakte een taxi met een omtzettend lieve opa erin. Niels heeft hele gesprekken met hem gevoerd. Zo spendeerde hij dagelijks bijvoorbeeld 30 tot 40 CUP ($1,25) aan eten en had hij een vrouw, 2 kinderen en 1 kleinkind. Hier was hij erg trots op want hij ging meteen foto's laten zien op zijn mobiel haha. Hij zag er heel Cubaans en lief uit en hij hield wel van een lekker peukje (ja ook in de auto). Maar goed verder over het meer waar we heen gingen. We moesten ieder 10 p.p. afrekenen en kregen hiervoor een tour. Een hele aardige gids die zowel Engels als Spaans sprak. Hij leidde ons door een pad van vruchtenbomen en we kwamen uit bij een uitzichttoren waar maar 2 mensen tegelijk in konden. Volgens mij was niet volledig veilig verantwoord maar goed wel een leuke activiteit. Daarna liepen we naar het bekende Guanaroca meer waar deze om bekend staat en waar we voor kwamen; de flamingo's!

Even een beetje leuke info over de flamingo's wat onze gids ons heeft verteld. De flamingo's trekken iedere winter van Florida naar Cuba om te overwinteren en te paren. Dit kunnen wel tot 3000 flamingo's per jaar zijn. Ik weet niet of jullie de paringsdans wel eens hebben gezien op National Geographic maar zoals de gids het vertelde moet het erg mooi zijn! De mannetjes gaan allemaal tegenover de vrouwtjes staan en voeren een dans uit, de vrouwen laten zich verleiden door de mannen. Als een mannetjes flamingo's eenmaal een vrouwtje gevonden heeft blijven deze 2 de rest van hun leven bij elkaar. Elk jaar kan een vrouwtjes flamingo maar 1 kindje baren. Hiervoor bouwen ze in de mangrove een soort 'vulkaan' van modder en daar bovenop komt het ei. Deze 'vulkaan' zorgt ervoor dat het ei op z'n plek blijft met de ophogingen van het water door bijvoorbeeld regenval. Flamingo's kunnen ongeveer 40 jaar oud worden. Als het vrouwtje of het mannetje komt te overlijden, sterft de ander hier vlak na. Dit komt omdat de ander dan abrupt stopt met eten en vanzelf komt te overlijden. Lief he ze blijven lang samen en gaan samen dood, altijd een perfecte match dus!

Flamingo's in het Guanaroca meer

Verder over de tour.. De gids vertelde dat als we geluk hadden dat we de nationale vogel van cuba konden zien. Gelukkig had 1 van de andere toeristen een goed paar ogen want hij had er al een gespot. De vogel heeft een blauw kop, een wit lijfje en een rode staart. Een erg mooie vogel! Daarna stonden we nij het meer en gingen we per 2 in een bootje en pedelde een Cubaan ons naar de plek met de flamingo's. Er waren denkik wel meer dan 200 flamingo's op dit meer! We kwamen best dichtbij en hebben ze mooi kunnen bekijken. Ze zijn in het echt super roze en hun nek is heel lang. Daarna zijn we met de taxi teruggegaan hebben we een pizza en pasta voor 0,40 cent naar binnen gewerkt en even gechilt.

In de middag zijn we via de Malecon (de weg langs het water) naar Punta Gorda gelopen. Deze weg staat bekend om de mooie casa's en opvallende gebouwen. We hebben er van een paar een foto gemaakt (hieronder te zien). Aan het eind van deze weg staat het Palacio de Valle. Een groot paleis lijkt net wel met duidelijk marrokaanse invloeden. waar dit oorspronkelijk voor diende weten we niet maar nu is het een mooi restaurant en er is een dakterras met een fijn uizicht. Hier hebben we een drankje gedronken. We hebben de fietstaxi teruggenomen en de benodigde spullen gehaald voor als we morgen afreizen naar Trinidad. S'avonds hebben we in onze casa kip met rijst gegeten.

13 januari: Ochtendje Cienfuegos en aangekomen in het mooie Trinidad

Om 8 uur hadden we weer een ontbijtje en daarna hadden we nog wat tijd over voor onze bus naar trinidad om 12.45 ging. We hebben een rondje door het park gelopen en zijn op zoek gegaan naar een bakkerijtje voor verse broodjes. Ook hebben we even op internet gezeten. Dat gaat hier namelijk niet zomaar. In elke stad is wel internet op de plaza's maar alleen als je bij de telefoonwinkel een kaartje koopt. Voor 1 uur internet betaal je zo'n 2 euro. Het was leuk om even alles bij te lezen maar eigenlijk waren we alweer gewend aan geen telefoon en internet. Het is juist wel lekker om geen internet te hebben. Voor de lokale mensen is er ook alleen internet op die pleinen dus vandaar dat je op deze plekken massaal mensen ziet whatsappen, skypen en facebooken. Toen we broodjes gingen halen, in een typisch levendig Cubaans straatje, kwamen we twee Cubanen tegen die aan het dammen waren op straat. Ze hadden ieder een stoeltje mee en het dambord leunde op hun beide benen. Een erg leuk gezicht! Rond 12en gingen we naar het busstation en om 12.45 vertrok de bus naar Trinidad.

Wat we zo leuk vinden aan Cuba is dat je écht tussen de lokale mensen bent. Ondanks dat wij natuurlijk opper toeristen zijn en ons zo voelen met de camera, komen we ook heel dichtbij het échte Cuba. Zo zie je mensen aan de weg sleutelen aan hun auto, oude mannetjes domino of dammen spelen en staan er nog 10 oude vrouwtjes voor je in de rij bij de bakker met een oud plastic zakje (een zakje krijg je namelijk niet om je brood. Als wij een zakje vergeten dan lopen we letterlijk met onze broodjes in onze handen). In sommige gevallen betalen de mensen met pesos, maar in veel gevallen halen de mensen hun eten op de bon, super ouderwets! We hebben geld omgewisseld bij de bank voor de 'moneda nacional' waar de Cubanen mee betalen en maken hier aardig gebruik van bij de pizza/broodjes zaken, de bakkerij of als we iets van de straat kopen. Superleuk om zo dichtbij en omringd te zijn hier door deze mensen. De tijd heeft hier echt stil gestaan en wij staan op bijna elke hoek van de straat weer vol verbazing naar winkels/mensen of vervoersmiddelen te kijken. Over vervoersmiddelen gesproken; ze hebben hier natuurlijk wel auto's maar het is niet zo vanzelfsprekend. In de lonely planet van 2013 staat dat 38 op de 1000 Cubanen een auto heeft terwijl dit in Amerika 800 op de 1000 is, ongeloofelijk he? Ook maken de Cubanen van alles wat maar rijdt een taxi of vervoersmiddel. Een fietstaxi of ter paard maar er zijn ook kleine en zelfs grote trucks omgebouwd om mensen mee te nemen.

Lokale mensen aan het dammen en een man aan het rusten tegen de muur in de oude wijk van Trinidad

Na 1.5 uur kwamen we aan in trinidad. We hadden van te voren een andere casa geregeld en er stond netjes een mannetje met een bordje 'Niels y Anouk'. Hij bracht ons met de fietstaxi naar onze nieuwe casa. Natuurlijk moestten we nog wel even 2 CUC dokken.. iets van te voren regelen doen we denkik ook niet meer, ze willen namelijk altijd wel wat verdienen terwijl het prima is om te lopen.

Wat opvalt is dat deze stad geen normale bestrating heeft maar een soort stenen. Dit deed ons erg denken aan Antigua in Guatamala, waar we de taalcursus hebben gedaan. Er is veel leven op straat, overal is muziek te horen tussen het getik van de wandelende paard en wagens door. Het ziet er hier echt uit alsof we 100 jaar terug in de tijd zijn gegaan! We hebben een stadswandeling uitgekozen van de Lonely Planet die begint bij Plaza Major, een groot en mooi pleintje en die ook langs de rand van de stad gaat waar de wereld er wat anders uitziet. Wat we hiermee bedoelen is dat we hier veel armoede hebben gezien. De huizen zagen er een stuk minder mooi uit dan in de binnestad en de mensen zagen er echt arm uit. Sommige waren ook erg dun. We liepen langs een huis waar een vrouw met 3 kinderen voor stond, de kinderen ze, en blij dat die kinderen waren! De moeder kwam erbij en we hadden wat zeepjes meegenomen en gaven deze ook aan haar. Volgens mij werd ze daar overmoedig van want daarna vroeg ze ook of we nog kleding hadden en daarna of we nog wat geld over hadden.. Ja deze mevrouw had het niet zo breed. Wat we tijdens deze wandeling ook veel zagen waren paarden en mensen die ons een tour aanboden.

Een straatje in Trinidad

Na deze wandeling gingen we naar een ander plein genaamd Céspedes, we hadden namelijk vanmiddag al gehoord dat het deze week de 'Semana de la cultura Trinitaria' (de Trinidad cultuur week) is! Daar stond al een podium klaar en dit jaar bestaat Trinidad 502 jaar. Er waren al veel mensen op straat en er stond een drietal mannen Cubaanse muziek te maken. We hebben zelf een biertje gedronken en genoten van de muziek op een bankje. Daarna hebben we gedoucht en gegeten bij een leuk (en goed!) restaurantje waar ook een jongen en een meisje live muziek maakte van o.a. Buena Vista Social Club. In de avond zou er ook nog muziek zijn op het plein maar het regende een beetje waardoor we hebben besloten morgen een kijkje te gaan nemen. Het festival is tenslotte de hele week :)

14 januari: Met de trein door de vallei en la Semana de la Cultura Trinitaria

Na ons ontbijtje op het terras vanmorgen, pakte we onze spullen om naar het treinstation te gaan. Er is hier nog een trein die uit 1919 komt en nog steeds werkt. De trein wordt voornamelijk bemand door toeristen die met deze trein een soort dagtour doen. De trein rijdt namelijk door de Valle de los Ignesios, een mooi vallei gebied buiten de stad Trinidad en stopt op twee plaatsen.

De trein die die ons naar de stadjes bracht

Toen we aankwamen zagen we al erg veel mede toeristen die graag mee wilde met deze trein. We kochtten een kaartje en het was wachten op de toeter, een hoop stoom en geluid. Deze trein komt echt uit de middel eeuwen ofzo! Hij rijdt ook super sloom en de wagonnen zijn niet meer dan een ijzer bouwwerk met bankjes erin. Wel bijzonder want weer worden we mee teruggenomen terug in de tijd. Na 1 uurtje komen we aan in net eerste plaatsje Izagna. Eigenlijk is dit een mini niet echt bijster bijzonder dorpje maar omdat deze trein hier elke dag stopt en er dus ineens 100 toeristen komen hebben ze hierop ingespeeld: er zijrijen met vrouwtjes die tafelkleden, gehaamte jurkjes en zelfgemaakte sieraden verkopen. In bet midden van dit stadje staat een inmens hoge toren van 44 meter hoog. Deze kun je beklimmen voor een kleine bijdrage. We zijn hierop geklommen en de trappen waren aardig stijl (alweer een uitdaging voor Niels zijn hoogtevrees die al bijna weg is na zoveel hoogtes). Bovenoo hadden we een mooi uitzicht op de vallei en wat kleine dorpjes. We hebben ook nog in bet dorpje zelf gelopen en zagen zowaar een waterpomp. We vroegen ons net af of dit ding nog werkt en toen kwam er een mevrouw met een emmer aan om echt water uit de grond te pompen! We hebben even met haar gekletst en ze vroeg of we iets mee hadden voor haar (ook zij was best wel arm). Gekukkig hebben we altijd zeepjes mee! We hebben ontdekt dat alle zeepjes die Anouk heeft meegenomen goed van pas komen want ze zijn er allemaal erg blij mee! Hier is dat super duur voor deze mensen om te kopen. Om 12 uur kwam onze trein weer aan en stapte we op om naar het volgende plaatsje Guachinango te gaan. Hier was eigenlijk alleen een restaurant met een mooi uitzicht en een boerderij. We hebben een rondje gelopen en hebben op het gras onze eigen lunch opgegeten en genoten van het uitzicht. Om half 2 ging de trein weer terug en rond 3e waren we weer thuis. In de namiddag hebben we nog een lekker ijsje gegeten (voor Cubaanse begrippen dan. Anouk had mango maar smaakte niet echt naar iets en Niels had chocolade waar, denken we, alleen maar bruine kleurstof aan is toegevoegd haha).

Deze mevrouw haalt haar water uit de waterpomp

In de avond hebben we bij betzelfde tentje gegeten als de dag ervoor. Zoals we zelf altijd zeggen: als je ergens lekker hebt gegeten in Cuba ga dan altijd terug! Zo gezegd zo gedaan. Niels had die dag ervoor heerlijk varkensvlees op z'n Cubaans gegeten en we besloten hetzelfde te bestellen onder het genot van een Cuba Libre. Alleen Cuba zou Cuba niet zijn als alles niet een beetje anders is. We hadden namelijk exact hetzelfde besteld alleen kwam het meisje aan met twee borden die er anders uitzagen dan Niels z'n bord gisteren! Heel gek.. Maar het smaakte prima en we hebben er niks van gezegd. Na het avondeten gingen we naar het park waar de semana de la cultura aan de gang was. Er stonden honderden mensen vor het podium en rond het park zaten veel mensen op bankjes. Er klonk hele gezellige Cubaanse muziek en verschillende mensen waren aan het dansen en drinken. Er waren hier ook extra bier tenten neergezet waar ze bier koud houden in grote tonnen met ijs en daar leggen ze het bier in. Ook een toilet kan dan niet ontbreken natuurlijk en er was een pulic baños waar we voor 1 peso konden plassen. Deze wc was echt niet om over naar huis te schrijven! er was geen wc papier (dat hebben ze sowieso bijna niet alleen in de casa's), ook geen prullebak voor mensen die dit wél mee hadden dus dat lag allemaal naast de wc, er was geen slot(met je hand vasthouden dus, geen doortrekknop die werkt dus een wc vol met.. je weet wel. En ook nog geeneens water om je handen mee te wassen! Echt vreselijk haha we weten niet waarvoor we uberhaupt betaalden. Achja we hebben verder een heerlijke avond gehad met wat sappies en een hoop gezelligheid :D

15 januari: Een ochtendje strand aan Playa Ancon en een lekker weertje

De Trinidad omgeving staat ook bekend om het mooi strand dat 18km verder op ligt Paya Ancon. Alleen hebben we de afgelopen dagen best wat bewolking gehad en bet waren geen ideale stranddagen. We hoopte dus op een lekker zonnetje! en die kregen we gelukkig toen we vanochtend opstonden. Meteen pakte we onze spullen klaar om naar het strand te gaan. Het strand is echt prachtig hier! Mooie blauwe zee en een lekker groot en vrij strand waar je kan liggen. Hier hebben we lekker gechilt totdat het aardig bewolkt en frisser werd en we wel weer terug wilden. Maar goed ook want de eerst druppels begonnen al te vallen en 1 minuut daarna regende het kei en keihard. Iedereen ging van het strand af en veel auto's terug naar de stad. Zo konden we mooi goedkoop een taxi'tje terug nemen. De taxi was een Chevy uit 1953 erg cool maar niet zo praktisch met de regen want er druppelde water naar binnen en de ruitewissers deden het niet.. Gelukkig had de bestuurder ervaring (denk ik) maar we zijn veilig thuus gekomen :)

Het strand van Playa Ancon

Thuis hebben we geluncht en al gauw trok de lucht weer open en scheen de zon weer. Hier krijgen altijd weer nieuwe energie van en we besloten naar de Iglesia Paroquial de la Santísima gegaan want vanaf daar schijn je een heel mooi uitzicht over Trinidad te hebben. We moestten 1CUC betalen en dat was het zeker waard! de stad ziet er vanaf boven heel gezellig uit met kleine straatjes, oude auto's en gekleurde huizen. Hierna hebben we nog wat boodschapjes gedaan en zijn we naar ons favoriete park van Trinidad gelopen waar eigenlijk alles gebeurt. Hier zitten we vaak aan het einde van de dag op een bankje te kijken naar andere mensen en te kletsen met het namiddag zonnetje in onze rug :)

In de avond hebben we in onze casa gegeten. Heerlijk is dat want je bent gewoon thuis en er wordt voor je gekookt. We hadden een soepje vooraf, We hadden kip en varkensvlees met rijst en een salade. In de avond zijn we naar het stadje geweest waar veel leven op straat was met leuke tentjes. We hebben een drankje gedaan bij een van deze tentjes en ons verbaasd hoeveel mensen er dansten! Vooral oude mensen zijn erg goed in salsa en merengue. Er waren ook veel Cubaanse mannetjes die verschillende mensen uit het publiek mee vroegen om te dansen. Wij hebben onze salsa kunsten even laten zitten hier want er waren weinig mensen die er net zoveel van bakken als wij. We vonden Trinidad een erg leuke en levendige stad!

16 januari: Van Trinidad naar Santa Clara en heerlijk eten in een lokale casa

Vanmorgen moesten we vroeg op onze bus ging na melijk al om 7.30. Om half 11 kwamen we aan in Santa Clara en we hadden een paardtaxi naar de stad genomen. Nadat we 2 casa's vanuit de Lonely Planet hadden geprobeerd, en natuurlijk al vol zaten, hebben we iemand uit die casa een ander casa laten belllen. Katia (de eigenaar van het huis) kwam ons ophalen. We zitten in een hele mooie en ook luxe casa met een mooie patio.

Ons persoonlijke welkomsbord in onze casa

In de middag hebben we meteen de stad verkend. We zijn naar Parque Videl gegaan en doorgelopen naar het monument Ernesto Che Guevara. Hier ligt Che begraven samen met zijn 18 mede strijders, nadat ze in 2000 zijn opgegraven in hun geheime graf in Bolivia, waar ze zijn vermoord door het leger van de toenmalige president Batista.. Che is in Cuba dé volksheld en zijn afbeeldingen en teksten komen we dan ook overal in Cuba tegen. Ook wilde we graag naar de sigarenfabriek. In Havana was er namelijk ook 1 alleen was deze dicht omdat de medewerkers vakantie hebben. Helaas was dat hier ook het geval en gaat de fabriek pas de 20e weer open. Dit vonden we erg jammer want we wilde graag zien hoe de mensen de sigaren rollen en een rondleiding krijgen.. misschien de volgende keer als we nog eens terugkomen? :p Tegenover de fabriek zat een tienda(winkel) met sigaren en rum. En zo blij als ik word van toeristenwinkeltjes wordt Niels erg blij van een winkel met sigaren en rum. We hebben wat rum en sigaren meegenomen voor bij de rest van onze verzameling souveniers. Daarna zijn we nog naar een cultureel centrum helopen alleen was deze niet meer open omdat (denken we zo te hebben begrepen) het gebouw een beetje wankel was.

Het monument Ernesto Che Guevara

Toen het avond begon te worden hebben we ons gedoucht en wilde we graag eten bij een leuk tentje. In de Loneley Planet (onze bijbel haha) stond een Cubaans peso restaurant El Alba. El Sol zag eruit als een normaal huis waar in de woonkamer tafels stonden. Wij gingen een verdieping hoger en zaten midden tussen alleen maar Cubanen. De prijzen waren om over naar huis te schrijven, echt heel goedkoop. Je kon kip met rijst en een sapje krijgen voor 30 Peso, dat is ongeveer 1 euro. Wij hebben iets luxer gegeten. Ik had een heerlijk visje met witte rijst en wat groenten en Niels had een heerlijke huisgemaakte Paëlla ('de lekkerste ooit..'). Ook hadden we nog wat extra platanos besteld en een sapje erbij. Heerlijk hebben we er gegeten! En alles voor ongeveer 10 euro bij elkaar. Er viel ook genoeg te zien in het restaurantje want naar de lokale mensen kun je altijd wel kijken. De porties die voorbij kwamen waren ook inmens groot! Daarna hebben we in het park gezeten en gekeken naar alle jongeren en ouderen die daar s'avonds allemaal naartoe gaan.

17 januari: Sightseeing en souveniers winkeltjes

Vanochtend hadden we een, zogenoemd door de de eigenaar, koningsontbijt met van alles en nog wat; broodjes, gekookte eitjes, ham/kaas, jam, bananen/papaya/ananas en ook nog verse sapjes. Het zonnetje scheen heerlijk en we zijn naar het monument a la Toma del Tren Blindado geweest. Daarna liepen we verder en kwamen we langs een leuk huisje met een suuuper mooie glimmende oude auto.Niels vroeg aan de eigenaar of we foto's mochten maken en dat mocht :) Even verderop was nog een monument het 'Estatua Che y Niño'. Hier staat Che met een baby afgebeeld symboliserend voor de volgende generatie. Teruglopend naar de casa hebben we nog wat wouvenir winkeltjes bezocht en hebben we nog sigaren gekocht.

Estatua Che y Niño

In de middag hebben we in onze casa een tosti broodje gegeten met een vers gemaakt sapje. Het weer was ineens omgeslagen van heel zonnig en warm naar koud(er, want voor jullie is dit vast niet koud 24 graden) en ook een beetje regenachtig. We besloten dat het misschien wel leuk zou zijn als we het blog online konden zetten. In elke stad is een winkel Etecsa waar ze wifi kaartjes verkopen en een paar computers hebben. Het is altijd gigantisch druk hier en er waren ook zeker 6 mensen voor ons. Toen we eindelijk aan de beurt waren kon er geen SD kaart in de computer.. We probeerde het op onze tablet maar blijkt: wix.com wordt niet ondersteund in Cuba! heel gek. Waarschijnlijk omdat de site Amerikaans is. Geen blog dus.We besloten lekker warm te gaan douchen en naar ons favoriete restaurantje van gisteren te gaan. Dit keer zaten we op de bovenste terrasverdieping. Ik wilde graag de kip die ik gister zovaak voorbij zag komen en Niels ging voor garnaaltjes. Toen we het eten kregen had ik een totaal andere kip en Niels zijn eten was ook niet heel super. Jammer, want de herinnering die de vorige avond hadden over ons goede eten werd hierdoor een beetje afgenomen. Na het eten liepen we een rondje door het park en kwamen 2 Australiërs Jess en Mike tegen die ik al in de bus naar Santa Clara had ontmoet. Eigenlijk hadden we niet zoveel plannen die avond maar onverwacht hebben we een drankje gedaan en een hele gezellige avond gehad!

18 januari: Onze eerste ervaringen in een luxe all-inclusive resort

Vanmorgen was het na twee nachten in Santa Clara weer tijd om de spullen in te pakken. Een nieuw avontuur wachtte namelijk op ons: Voor de eerste keer in ons leven naar een all-inclusive resort! De afgelopen maanden waren heerlijk, maar reizen is ergens ook best wel vermoeiend. De laatste dagen van onze trip willen we daarom alleen maar zon, zee en strand (oke, en heel veel gratis vreten en zuipen dan..) en de beste plekken hiervoor schijnen de zogenoemde Cayo's te zijn in Cuba. Deze Cayo's (eilanden) zijn tegenwoordig toeristengebied, waar voornamelijk Canadezen en Europeanen naartoe reizen om vooral erg weinig van Cuba te zien en veel in hun strandbed te hangen aan het privestrand van hun vijfsterren all-inclusive resort. Wij hebben gekozen voor Cayo Coco, dat vooral bekend staat om het 'picture perfect' strand Playa Pilar. Door alle verhalen die we over all-inclusive hotels hebben gehoord en filmpjes die we hebben gezien (o.a. de wereldberoemde en tranentrekkende 'met z'n allen om 6 uur de wekker om een strandbedje in te pikken') zijn we eigenlijk met een backpack vol vooroordelen die kant op gereisd. Eigenlijk waren we er nog niet helemaal over uit of dit iets voor ons zou zijn, maar we waren natuurlijk heel benieuwd en hadden er natuurlijk ook wel veel zin in!

De reis ernaartoe ging soepel: na een busrit van zo'n 3,5 uur kwamen we aan in Ciego de Avila. Vanaf hier moesten we een taxi pakken naar Cayo Coco, een ritje van ruim anderhalf uur en 60CUC (na afdingen). Gelukkig deelden we de taxi met een ander stel, waardoor de kosten wel weer meevielen! Onderweg kregen we nog een klapband, maar de taxichauffeur zou geen echte Cubaan zijn als hij dit probleem niet binnen 5-10 minuten opgelost zou hebben 😃 Na zo'n 2 uur kwamen we aan bij ons hotel. Geen oude piepende voordeur van een echte Cubaanse casa deze keer en ook geen Maria of Eugenia die ons bij de deur stond op te wachten, maar een gigantische oprijlaan vol palmbomen en de meest luxe lobby ooit. Bienvenido á Iberostar Mojito **** all-inclusive resort! 😃 Hallo hé..

Onze master bedroom

Het resort heeft een super mooi buitenzwembad mét bar, drie restaurants, meerdere bars en disco's en weet ik het wat nog meer.. In de bars kun je uit alle mogelijke dranken kiezen, vooral wel 10 of 15 soorten rum (jammie). Onze kamer is ook superluxe, met het heerlijkste bed ooit! Haha, we zijn na al die tijd in goedkope casa's of hostels wel he-le-maal blij met dit hotel! We hebben zelfs een 'prive' strand dat niet onderdoet voor een boel 'magazine stranden'. Nouja de clue is wel helder denk ik: Wij zijn helemaal blij!

Wat betreft het volk dat hier rondloopt:

- 80% Canadees

- 19% Frans

- 1% Nederlanders: dat zijn wij

- 99% met koffers

- 1% met backpack: dat zijn wij

- 99% vet hard verbrand: dat zijn wij (nog) niet

- 80% is te dik: helaas, ook wij (een beetje)..

Maar goed. We hebben vanmiddag dus een 'observatierondje' gedaan en zijn daarna gaan douchen en naar het buffetrestaurant gegaan. Het eten was echt meeeeega uitgebreid en super niet-Cubaans, haha. Je kan hier wokken, grillen, verse pasta's laten maken, er ligt vers fruit, groenten en weet ik 't wat nog meer! We zagen mensen echt abnormale hoeveelheden pakken, maar wij hebben ons ingehouden en lekker een visje laten grillen en hebben wat rijst, salade en een toetje genomen.

Elke dag konden we volop eten in het buffet restaurant. Daarnaast ons mooie zwembad'je'

Daarna was er een heuse dansvoorstelling gaande waar een spel aan gebonden was. Er stonden zes artiesten op een lijst; Adele, Lady Gaga, Pitbull, Beyonce, Celine Dion en Rihanna. Iedereen moest een top drie kiezen en de winnaar won een fles rum. Er was een jury die punten voor elke dans gaf en de punten van het publiek werd geteld door het volume van het applaus. De dansen waren allemaal heel erg goed. Die dansers hier zijn serieus professionals, dat kan niet anders.. Zó goed, dat alle dansen 45/50 punten kregen behalve Celine Dion, die er 50 kreeg. De conclusie was dat het hele publiek gewonnen had en toen gingen ze rond met een shot rum uit de fles, haha.. Na de voorstelling zijn we naar onze kamer gegaan. We hebben de wekker voor morgen om 7 uur gezet. Als de lucht er dan blauw uitziet, willen we met de eerste bus van 8 uur richting Playa Pilar. Fingers crossed!

Het animatieteam met professioneel dansteam had elke avond weer een nieuwe show voor ons

Dit resort is zó anders dan de hele rest van Cuba trouwens. Het voelt wel een beetje gek hoor, want terwijl mensen in 'echt' Cuba de grootste moeite moeten doen om aan hele doorgaanse (maar noodzakelijke) producten te komen, worden hier zonder moeite half gevulde glazen met drank en hele borden met eten in de prullenbak gegooid. Het lijkt niemand iets te schelen, maar we denken ook dat niemand die hier is überhaupt iets weet (of af wilt weten) van de leefsituatie van de gemiddelde Cubaan. Daar gaat het in Cayo Coco niet om en zeker niet in Resort Iberostar Mojito. Hier is maar één ding belangrijk: de gasten moeten een relaxte en heerlijke tijd hebben. Hier heerst alleen maar positiviteit en vrolijkheid. We leven hier in een bubbel.

19 januari: Zo rood als een kreeft terug van Playa Pilar en langzaamaan in een 'going-home-flow'

De lucht was helemaal blauw vanmorgen toen we opstonden. Zo zien we het graag natuurlijk 😃! We zijn na het ontbijt dus voor 5CUC met de toeristenbus vertrokken naar Playa Pilar. Het was zo'n tourbus die je ook in de grote steden ziet, met zo'n open dak zeg maar. Deze rit ging langs álle tussenelegen hotels, dus duurde bijna anderhalf uur. We hebben ons in de bus vreselijk verbaasd over de verschrikkelijke (ramp)toeristen hier, echt te erg voor woorden. Mensen maakten foto's van de bus (stuk of 10), de een na de andere selfie kwam voorbij en onze buurman was serieus elk hotel die we passeersen van een heuse fotoshoot aan het voorzien. Het feest was compleet toen er een andere toeristenbus voorbij kwam. Toen werden de camera's, telefoons en ipads echt massaal uit de tas gehaald om van deze bijzondere gebeurtenis een foto te maken, ook aan de andere kant. Wij dachten echt wtf is dit voor een grap, haha.. 😃 Maargoed, iedereen z'n ding natuurlijk. Om kwart voor tien kwamen we aan bij Playa Pilar.

Het mooie strand van Playa Pilar

Dit strand was echt super mooi! Het zand was super zacht en wit en de zee super blauw, echt keen plaatje. Het water bleef ook heel lang ondiep, waardoor er een gekke gloed over het water liep. De wind was alleen behoorlijk sterk en best fris, dus we zijn niet vaak in het water geweest. We hebben eigenlijk heel asociaal, ruim 3 uur lang in de volle zon gelegen. Om 1 uur kregen we honger en aangezien het strandcafé vreselijk duur was, hebben we de bus terug naar het hotel genomen. Toen bleek dat we de zon een klein beetje onderschat hadden. We zijn allebei namelijk vreselijk verbrand, voor de eerste keer deze reis! We hebben ons maar één keer ingesmeerd en ook de rit naar het strand toe en andersom was natuurlijk op het dak van de bus... Nouja, uiteindelijk wilden we ook een beetje extra kleuren voordat we naar huis gingen en dat is hierbij dus wel gelukt zeg maar! 😄

's Middags trok het helaas dicht, dus hebben we spelletjes gedaan in de gameroom. We hebben airhockey, tafeltennis gespeeld en ik heb zelfs een potje PES gespeeld op de PS3. 's Avonds was er weer een heus dansprogramma in elkaar geknutseld. Best wel chill, je hoeft hier echt nul moeite te doen om de gezelligheid op te zoeken; je gaat op een stoel bij het podium zitten, laat jezelf een rum-cola inschenken en de rest regelt het dans-/animatieteam! 😄 Na de voorstelling, rond elven, zijn we gaan slapen.

Morgen alweer de laatste 'echte' dag voelt het, voordat we langzaamaan de weg terug naar Nederland zullen inzetten en we onze reis definitief zullen afsluiten. Het voelt erg dubbel, maar het lijkt wel of onze breinen onbewust aan het afsluiten zijn hier wat betreft de reis.. We komen echt tot rust en daardoor lijken we langzaam wel in een 'going home flow' te komen ofzo! We hebben allebei heel erg veel zin om onze vrienden en familie weer te zien en eigenlijk klinken 'verplichte' dingen als m'n studie, werk en Anouk haar zoektocht naar werk straks helemaal niet zo erg. Vele kansen liggen vast weer op de loer voor ons straks en na vier maanden reizen hebben we ook wel weer zin om straks weer aan deze dingen te beginnen! Nou ja, welterusten!

20 januari: Nog iets verder in een going-home-flow en leedvermaak den top bij de 'love show'

Toen we vanmorgen uit het raam keken was de lucht helemaal grijs. Geen enkel blauw stukje lucht kon aan de wolken ontglippen. We zijn dus mooi wat langer in bed blijven liggen, in de hoop dat het wel bij zou trekken. Dat deed het alleen niet, dus vandaag was zachtjes gezegd eigenlijk niet echt een hele spannende dag, haha. Want wat doe je op een all-inclusive resort als de zon niet schijnt? Nou ja, we hebben ons niet echt verveeld; we hebben vanmorgen een wandeling gemaakt over het strand en vanmiddag in de hotelkamer gechilld en een paar potjes Skip-Bo gespeeld. Daarna hebben we een potje getennisd (jaja, onze eerste sportieve activiteit in weken...) en onze benen voelen daar nu vreselijk zuur van, terwijl we totaal niet fanatiek waren, haha.... Dat belooft wat voor als we straks thuis komen en beiden weer aan de bak moeten voor voetbal en volleybal!

Tennissen op ons resort, dat kan natuurlijk gewoon

Maar goed. Mede dankzij het weer zitten we nog wel verder in onze going-home-flow denk ik. Het klinkt overigens een beetje alsof we er sikkeneurig bij zitten en vreselijk graag weg willen, maar dat is niet zo hoor. We zijn de afgelopen dagen gewoon veel aan het evalueren geweest (mooiste plek, leukste mensen ontmoet, beste eten en gewoon herinneringen ophalen) en daaraan merk je gewoon dat het einde in zicht is.

Vanavond zijn we lekker luxe uit eten geweest. We hadden een lekker viergangen menu in een restaurant op het resort (wel lekker gratis dus😂). Het eten was oké, maar de wijn echt grandioos! Afgezien van de wijntjes in de dure sushi tent in Panama City met oud en nieuw, waren dit de eerste lekkere wijntjes van onze reis! Het was vooral ook heel erg gezellig en we hebben eigenlijk de hele avond lekker gekletst.

Een slechte fotograaf maar lekker eten en een gezellig avond

Vanavond was het thema bij de animatieshow 'love', waaraan een soort 'favoriet koppel' spel aan was gekoppeld. Vier koppels mochten de strijd met elkaar aangaan en hoewel op mijn hoofd nog een klein enthousiast haartje eraan dacht om mee te doen, was er op Anouk haar hoofd geen enkele die het ook maar overwoog. En gelukkig maar, want dit bleek echt het gênantse wat we ooit gezien hadden. 😂 Koppels moesten eerst geblindoekt met een soort slurfmuts 'het gaatje vinden', daarna in verschillende standjes dmv neukbewegingen balonnen laten klappen, daarna een imitatie doen van een sexy dans die voorgedaan werd en tot slot moesten ze zich onder een doek ruilen van elkaars kleding. Leedvermaak van de bovenste plank maar wel vreselijk grappig, haha. We hebben echt tranen met tuiten gelachen!

Na de show hebben we nog een mojito een blue curaçao gedronken (tsja, het is toch gratis) en zijn daarna gaan slapen.

21 januari: Van de bubbel in Cayo Coco terug naar het echte Cuba in Ciego de Avila

Vanmorgen scheen de zon weer volop, dus besloten we onze laatste uurtjes nuttig te besteden: ZONNENNNN! Het hele hotel had zich vroeg bij het ontbijt geschaard en toen wij bij het zwembad aankwamen, lagen er al een hoop meer mensen. Tot 11 uur lekker in de zon gelegen (Anouk tot half 12), daarna gaan douchen, laatste spullen ingepakt en precies om 12 uur netjes uitgecheckt uit het hotel. Dit voelde echt als het einde van de vakantie, al was dat natuurlijk nog niet zo. Vandaag gaan we naar Ciego de Avila, een redelijke grote stad met wel een klein aantal bezienswaardigheden. De twee Argentijnen waarmee we een taxi hebben gedeeld naar Cayo Coco toe, kwamen ons met dezelfde taxichauffeur netjes om half 1 ophalen. Na een ritje van 2 uur kwamen we aan in Ciego de Avila.

Omdat we morgen om 5:10 uur al met de bus vertrekken naar Varadero, wilden we een casa particular dichtbij het busstation. Deze hadden we snel gevonden en ook hadden we geregeld dat we in een casa een paar huizen verderop konden avondeten. Duss… “We kunnen er weer op uit”, zouden we normaal zeggen, maar nu leek het meer op; “naja, even stadje kijken maar…?”. We hadden er niet zo heel veel zin meer in. We waren moe, op, ons hoofd stond op naar huis gaan en onze eerste indrukken van Ciego de Avila waren niet zo heel erg best. Het is groot, druk en erg lawaaierig. Maar goed, we zijn wel even de stad in gegaan en hebben een museum bezocht, wat gegeten en zijn daarna eigenlijk alweer terug naar onze casa gegaan. Het was inmiddels ook al wel 5 uur in de middag en om 7 uur zouden we gaan avondeten.

Het avondeten vanavond was echt fantastisch! We aten bij een vrouw en haar dochter thuis in de woonkamer (zie foto) en het eten dat we kregen was echt met veel liefde in elkaar gezet. We raakten ook aan de praat met deze mensen en toen bleek dat de dochter van deze vrouw zelfs Engels sprak hebben we heel erg veel gekletst; over het eten, Cuba, hoe dingen hier werken en over haar plannen voor de toekomst. Cubanen zijn sinds een jaar gerechtigd om een eigen bedrijf op te starten en dit meisje wilde een taalschool gaan beginnen voor Canadese toeristen. Haar plan klonk er serieus als een die gaat slagen.. Laten we het hopen! Na het avondeten zijn we naar ons eigen casa gegaan en zijn we vroeg gaan slapen. Morgen gaan we naar huis (jeej)!

Een echte Cubaanse huiskamer. Hier hebben we avondgegeten

22-23 januari: naar huis!

Vanmorgen werden we na een paar uurtjes slapen wakker. We waren vroeg naar bed gegaan, maar de combinatie van weten dat je naar huis gaat, veel lawaai buiten, weten dat je vroeg op moet staan en nóg meer lawaai buiten, zorgde ervoor dat we maar weinig slaap konden vatten. Het was 04:15 en we waren eigenlijk al doodop! Na een paar kakkerlakken gedood te hebben op onze kamer, deden we onze tassen voor de laatste keer dicht en liepen we richting het busstation. De bus was iets laat, dus rond 6 uur vertrokken we pas richting Varadero en om half 1 kwamen we daar na een lange rit aan. Ons vliegtuig vertrok pas om 17:50, dus we hadden even de tijd. We hebben daarom rustig geluncht en zijn toen met (de eerste nieuwe, luxe) taxi vertrokken naar het vliegveld. Daar hebben we ons geld omgewisseld en na een paar uur wachten konden we instappen in het vliegtuig. We hadden een slaaptabletje meegenomen, omdat we hiermee hoopten wat te kunnen slapen in het vliegtuig en de jetlag wat te kunnen voorkomen. Dit slaaptabletje maakten onze hoofden suuuuuper moe, maar onze benen en de rest van ons lichaam waren eigenlijk zo wakker als wat, dus van écht slapen kwam het helaas niet….

Om half 10 in de ochtend kwamen we aan in Keulen, Duitsland. We waren kapoott! Maar we werden gelukkig door papa, mama en de moeder van Anouk opgehaald. Super gaaf om onze ouders weer te zien, maar ook wel heel erg raar! We hebben knuffels uitgewisseld, zijn toen even gaan ontbijten (of lunchen, avondeten, ons lichaam weet niet zo goed in welke categorie we deze maaltijd moesten scharen. We waren namelijk al ruim 24 uur wakker). Daarna zijn we met de auto teruggereden naar Harderwijk!

Het thuiskomen was echt super raar. Voordat we het wisten kwamen we ons huisje binnen en binnen 10 minuten stonden én Inge, én Arjen voor de deur. Ik moest naar de kapper en daarna hadden we een etentje bij papa en mama met de ouders van Anouk erbij en opa en oma. Dit was erg gezellig, iedereen had uitgebreid gekookt en we hebben veel verhalen uitgewisseld. Na het diner zijn Anouk en ik naar huis gelopen en onderweg hadden we het erover wie van onze vrienden en vriendinnen we eigenlijk zouden zien.. Onze vrienden hadden zich redelijk afzijdig gehouden namelijk als het ging om een drankje doen. Alleen Arjen had steeds geappt hoe laat wij thuis zouden komen (best verdacht) en toen we thuis kwamen bleek waarom: Iedereen had zich bij ons thuis verzameld, we doen namelijk nooit de deur op slot, en toen we binnenkwamen was het; SUPRISSEEEE! Haha, wat een verassing! Iedereen was er en het was reuze gezellig. Om half 5 in de nacht gingen we na 42 uur ongeveer eindelijk weer slapen… Bedankt allemaal voor het onwijze welkom! We hadden niet beter thuis kunnen komen J

Volgende week komt er nog een blog online over onze algemene ervaringen, lessen en wat feitjes op een rij. Daarna zal het even stil worden rondom “nielsenanoukopreis”, want ons geld is op en voordat wij weer een reisje gaan maken moet er eerst flink gespaard worden…. :D

Adios!

Niels y Anouk

Voor alle mensen die nog nieuwsgierig zijn naar andere foto's van Cuba: