Honduras.. Wauw!
- Niels
- 15 nov 2015
- 6 minuten om te lezen
Hola amigos,
Op het moment van schrijven zitten we inmiddels in Leon, Nicaragua. Gisteren zijn we van Roatan, Honduras deze kant op gereisd. Een boottrip van ruim een uur gevolgd door een busreis van zo'n 15 (!) uur.. Gisterochtend om 7 uur zijn we na bijna een week op het eiland Roatan op de boot naar de Honduraanse havenplaats La Ceiba gestapt, waar we over zijn gestapt op deze bus. Veel mensen hadden het erover dat de boottocht verschrikkelijk kon zijn, dat zelfs locals constant over hun nek zouden gaan, maar dat viel gelukkig mee. Bovendien is een hels boottochtje van een uur best uit te houden. Een 15 urige busrit met een chauffeur met een spastische rechtervoet lijkt me een stuk erger...... De chauffeur dacht echt dat hij Max Verstappen is, maar dan in een minivan. Hij had echt maar twee standen, of vĆ³l gas, of vĆ³l op de rem. Achja, we beginnen er wel aan te wennen.. š Tijd zat had ik in elk geval om jullie te vertellen wat we de afgelopen week ongeveer hebben meegemaakt.
Voor de mensen die het gemist hebben, nogmaals onze video compilatie van Honduras:
Tela, Honduras
Afgelopen vrijdag vertrokken we van Copan richting Tela. We hadden gepland om met het openbaar vervoer te gaan, maar de avond van tevoren werd ons voor een goede prijs privĆ© vervoer aangeboden. Hiermee hoefden we niet over te stappen in de stad San Pedro Sula, een beroemde (of beruchte) stad die bekend staat om de vele moorden die er worden gepleegd door de oorlog die er gevoerd wordt tussen verschillende drugskartels. Prima (en veilig) alternatief dus š. We vertrokken om 8 uur 's ochtends en kwamen om 2 uur 's middags aan in Tela. Het enige boeiende aan deze reis was het stukje door San Pedro Sula, waar onze chauffeur wat winkels af moest van z'n baas om spullen voor de verbouwing te kopen. Het gevoel om in zo'n beruchte stad te zijn deed wel iets, al was er absoluut niks geks te zien aan deze stad. Wel werden we hartelijk verwelkomd in een grote bouwmarkt door een paar mannen met dikke shotguns in hun handen.. Uh, hola amigo? š
Tela zelf was in het begin even wennen. Duidelijk was dat deze stad niet veel toeristen gewend was, want we werden constant nagekeken en zelfs nageroepen. Het strand was wel heel erg mooi, maar hier waren amper mensen. We hebben even op het strand gezeten en toen zijn we naar een touroperator gegaan om de tour te boeken waarvoor we naar Tela gekomen waren; een tour door het Jeannet Kawas Nacional Parc, beter bekend als Punta Sal. Daarna zijn we toch bij een leuk buurtje vekomen en hebben we daar wat gedronken. De stad was eigenlijk toch wel erg leuk. We zijn niet te laat gaan slapen omdat we vroeg op moesten.. De volgende dag werden we om 07:45 uur verwacht om aan de tour deel te nemen.
Jeannet Kawas Nacional Parc
Het zou Latijns-Amerika niet heten als onze tour niet met enige vertraging zou beginnen. Ach, wij zijn er inmiddels aan gewend en sommige mensen thuis zullen nu wel denken; "hebben jullie daar zelf ook geen handje van? š" Een klein koekje van eigen deeg krijgen we hier dus regelmatig! Om kwart voor 9 stapten we in de boot, waarna we de boot van het kanaaltje nog de zee in moesten tillen. Daarna was het 45 minuten varen naar het nationaal park.
De tour startte met een jungle hike. We deden deze versneld. Het was er behalve regenseizoen namelijk ook muggenseizoen. Voor een hike van een uur heb je zonder bescherming zo'n 7000 muggen op je lijf gehad, zei John die de tour gaf! Gelukkig hadden we spray meegemomen, maar deze kon helaas niet voorkomen dat ik alleen op m'n rug en schouders al met 100 muggenbulten terug kwam... We hebben hier apen, vogels, bizar mooie stranden en veel verschillende soorten bomen en planten gezien. De apen in het bos waren zelfs naar ons aan het brullen en als je op bepaalde tijd van het jaar niet oppastte, pistten ze zo over je heen of bekogelden ze je met mango's š gelukkig was dit bij ons niet het geval, haha.
Na de jungle hike gingen we terug de boot in om naar de volgende bestemming te varen. Onderweg kwamen we langs veel mooie eilandjes en rotsen. De plek waar we naartoe vaarden was wel het mooiste van allemaal; een parelwit strand met azuurblauw water, hangmatten, rotsen waar je kon snorkelen.. Dit strand was wel de mooiste die we tot nu toe gezien hadden. Hier hebben we gesnorkeld, vis gegeten, gehangen en nog meer gehangen. John had hierna ook geen zin meer in want de tour was hier eigenlijk gewoon voorbij. De rest van de dag hebben we hier dus (in de zee en de hangmat) doorgebracht. š
Aan het eind van de middag hebben we in Tela de zonsondergang bekeken en zijn we met Max, een Franse jongen, wat wezen eten en drinken. Daarna hebben onze spullen vast ingepakt voor ons volgende avontuur de volgende dag; richting de Bay Islands.
Roatan, Bay Islands
Deze keer geen mazzeltje met een goedkoop georganiseerd tripje naar de volgende bestemming, maar gewoon weer op onszelf. Maar ach, we vertrouwen inmiddels wel op ons Spaans dus vroegen de gastvrouw in ons hostel waar we de bus naar La Ceiba konden pakken. De vrouw wees ons de weg en zo gezegd zo gedaan: 20 minuten later zaten we in de bus naar La Ceiba. De reis zou zo'n twee uur duren en maakte tussendoor een paar tussenstops. Een van deze stops was La Ceiba, maar we hadden blijkbaar niet op zitten letten. Een half uur hierna kwam een jongen naar ons toe om te vragen of we er niet allang uitmoesten en dat La Ceiba allang was geweest.. "FUCK!" haha, want we hadden niet heel veel tijd over om de (enige) boot daar om half 2 te pakken. We werden in een druk, chaotisch stadje gedropt, waar we ons verhaal aan een paar locals vertelden. Deze moesten er hard om lachen en vertelden ons dat de bus de andere kant op elk moment zou komen. Godzijdank! š Na een uurtje reizen kwamen we om 1 uur aan op de haven van La Ceiba, gaven elkaar zo'n high five van "Nice, precies op tijd!" en liepen naar de ticket office. Na het afrekenen zei de vrouw ineens dat de boot om half 5 zou vertrekken.... "NO WAY" haha fuck, alweer wachten dus. Gelukkig hadden ze WiFi en hadden we een spelletje SkipBo meegenomen, dus na een paar spelletjes SkipBo en wat berichten naar het thuisfront konden we eindelijk op de boot. Om 7 uur kwamen we verhongerd en afgepeigerd aan in ons hostel. Op straat hebben we voor een paar euro wat gegeten en gedronken en zijn daarna gaan slapen.
We zijn niet zomaar 6 nachten gebleven, want wat een fantastisch eiland was dit zeg! We hebben zo'n beetje elke dag op verschillende plekken gesnorkeld, wat echt super mooi was. We hebben ontzettend veel vissen en koraal gezien. Deze keer helaas geen schildpad, maar de rest was echt al super mooi. Ook zijn we een keer met een duikvroep mee geweest om op een verder gelegen plek te snorkelen. Dit kostte maar 5 dollar, in tegenstelling tot de dure privƩtours die je constant worden aangeboden. Dit was ook super mooi! Alleen wel een stukje dieper ook, waardoor het koraal en de vissen allemaal wat verder weg leken.
Ook hebben we hier een scooter gehuurd en zijn we het eiland over gesjeesd. De wegen waren super slecht en echt gezellige stadjes of dorpjes waren er niet. Wel zijn we naar twee uitzichtpunten gereden wat erg mooi was, zijn we naar een wat ruiger, rotsachtig stuk van het eiland gereden en zijn we richting West Bay gegaan, het bekende deel met de azuurblauwe z ee met parelwitte stranden. Hier zijn we overigens meerdere keren naartoe gegaan en ik denk dat ik dit nog wel een maand had volgehouden.. Heerlijk om af en toe even in de zee te plonsen om wat afkoeling te zoeken.. š Tegenover ons hostel zat een buitenbarretje waar ze 's avonds soms een kampvuurtje aanstoken. Erg gezellig tentje was dit, maar ook zo'n beetje de enige in de buurt. Roatan was overigens niet echt een party eiland ofzo, want ma 10 uur was er eigenlijk niets meer te beleven. Hoe vol het barretje tegenover ons hostel ook zat, hij sloot stipt om 10.
Roatan was overigens geen goedkoop eiland en aangezien ons geld er in de afgelopen weken er aardig doorheen ging, hebben we hier besloten om zelf te gaan koken. We verbleven namelijk in een hutje met een gedeelde keuken. Eindelijk eens een eigen ontbijt, lunch en diner. We waren het constante uit eten gaan ook wel aardig zat.. En lekkerder, en goedkoper: twee vliegen in Ć©Ć©n klap dus! De laatste twee avonden hadden we eindelijk buren dus zijn we gezellig met hun wezen eten en wat drinken gisteren. Een hoop nieuwe dingen beleefd dus! Ik ben vast nog dingen vergeten, maar dat komt allemaal later wel. Hieronder wat foto's in een diashow van Roatan:
Onze verdere plannen
Hoe leuk Roatan en de rest van Honduras ook was, het was na bijna een week in Roatan wel weer tijd om te gaan! Volgende stop: Nicaragua. Het land waar we de koloniale stadjes Leon en Granada gaan bezoeken, gaan leren surfen in Tiquilio, vulkaanboarden, het vulkanische eiland Isla de Ometepe gaan bekijken en wie weet wat nog meer!
Tot horens!
Niels y Anouk
Comments