Cuba reisdagboek deel 1

Niels
24 jan 2016
17 minuten om te lezen

Hallo vrienden, familie!

Gisteren zijn wij na een reis van ruim 30 uur thuisgekomen van ons avontuur. We hadden niet beter ontvangen kunnen worden; eerst werden we in Keulen door onze ouders opgehaald, hebben we 's avonds met de familie gegeten en toen we hiervan thuiskwamen, hadden onze vrienden en vriendinnen een heuze supriseparty voorbereid in ons huisje!! We schrokken ons dood, maar we hebben echt een onwijze eerste dag en nacht in Nederland gehad. Bedankt allemaal hiervoor!

In Cuba hebben we ons blog niet kunnen bijhouden, omdat daar (bijna) geen internet was. We hebben voor onszelf daarom een reisdagboekje bijgehouden en vandaag zetten we daarvan de eerste week op ons blog. Veel leesplezier! :D

Cuba - Introductie

Cuba, het land waarvan we nog zo weinig wisten toen we naar Midden Amerika vertrokken, maar waar we in de loop van de tijd hier zoveel (positieve) verhalen over hoorden van andere reizigers. Het gekke, communistische land dat al bijna 60 jaar geregeerd wordt door de gebroeders Castro, die beiden al dik 80 zijn. Het land waar de tijd sinds de revolutie, 60 jaar geleden, zo'n beetje stil heeft gestaan. Het land dat sindsdat de grenzen openstaan (1992) voor toerisme, zelfs een tweede munteenheid de wereld in geroepen heeft. Ons werd meermaals verteld dat we hoogstwaarschijnlijk meer dan eens versteld zouden staan van de manier hoe dingen in Cuba geregeld zijn. En zo gebeurde het ook. We staan hier dagelijks versteld van dingen die voor de Cubanen alledaagse bezigheden zijn, maar ook staan we versteld van hoe prachtig het hier is.

Reisdagboek

4 januari: Reisdag van San Jose, Costa Rica naar Havana, Cuba:

We werden vanochtend wakker in ons hostel in de hoofdstad van Costa Rica. Eigenlijk konden we beiden al niet meer wachten om naar Cuba te vertrekken. Met de bus vertrokken we (veel te vroeg) naar Alajuela, omdat we zeker wilden zijn dat alles vlekkeloos zou verlopen. Na ruim drie-en-een-half uur konden we in het vliegtuig stappen. We vertrokken op tijd naar de tussenstop: Panama City. Daar hebben snel een toeristenvisum voor Cuba gekocht voor $20,- per stuk waarna we gelijk konden boarden in ons aansluitende vliegtuig. Na iets meer dan 2 uur vliegen kwamen we aan in Havana, Cuba. Binnen redelijke tijd hadden we onze bagage en een Cubaanse stempel in ons paspoort: Bienvenido a Cuba!

Van tevoren hadden we veel gelezen over Cuba en een tip die herhaaldelijk terugkwam had te maken met het geld: Neem voldoende (lees: veel) cash mee! Cash is koning en de pinautomaten zijn onbetrouwbaar in Cuba. USD worden echter niet gewaardeerd, dus wij hadden geen andere keus dan te hopen op de pinautomaten. We hadden enkel een noodvoorraad van $20 op zak, die we eventueel tegen een 10% extra boete zouden kunnen omwisselen tegen CUC's (Cuban Convertibles, de toeristenmunteenheid. 1 CUC = 1 Dollar).

Wat bleek dus: De pinautomaten werkten niet na middernacht. We hebben onze (nood) $20 dus direct voor 17CUC (door de extra fee) omgewisseld bij een wisselkantoor, maar vervolgens wilde geen enkele taxichauffeur ons voor 17CUC naar onze casa in de wijk Vedado brengen... Haha, dit avontuur begint lekker zeg! Gelukkig kwamen we een Duitse jongen Corby tegen, die er net als ons een klein beetje verloren bij liep op het vliegveld. Met hem hebben we een taxi (25CUC) gedeeld naar onze casa in Vedado. Daar stond Maria, de eigenaresse van de casa op ons te wachten en gelukkig voor Corby had ze nog een kamer over! De wijk en het appartement zag er 's nachts een beetje shabby uit, maar eenmaal binnen waren we toch wel op ons gemak. Het zag er schoon en gezellig uit en Maria was erg aardig en stelde ons op ons gemak. Om 2 uur lagen we eindelijk in bed en we sliepen denk ik binnen 10 seconden.

5 januari: Sightseeing in Havana en de eerste indrukken van Cuba

De eerste dag in Cuba, in de hoofdstad Havana! Havana is de hoofdstad en tevens de grootste stad van Cuba, er wonen zo'n 3,5 miljoen mensen. Havana staat vooral bekend om z'n vele klassieke auto's, een mix van veel stijlen architectuur, musea en de creatieve en kunstzinnige inwoners, die hun creativiteit met name in beeldende kunst en muziek uiten.

Na het opstaan kregen we een giga ontbijt op het balkon van Maria's casa: Een schaal fruit, eieren, broodjes, cake met siroop, verse sap, warme melk, koffie. En dat voor 5CUC per persoon. Heerlijk! Na het ontbijt hebben we geld gepind (2000CUC voor onze hele reis..) en daarvan 20CUC omgewisseld tegen 480CUP, de lokale munteenheid. Zo, nu konden we er eindelijk echt op uit!

Serieus, na één dag in Cuba zijn we er al uit: Dit wordt misschien wel het waanzinnigste land van deze hele reis! De eerste indrukken overtreffen echt al onze verwachtingen, die eigenlijk al erg hoog waren. Rondlopen in Havana is alsof je rondloopt in een museum, zó mooi. Elke straat die je inkijkt is weer een feest. Oude klassieke auto's, gekleurde huisjes, muziek, leven en zo veel meer.

Het straatbeeld in Centro Havana

We hebben de beroemde Malecon gelopen richting de oude stad. Daar hebben we rondgeslenterd, voor 13CUP (nog geen 0,50 euro) een pizza gegeten bij een straatstalletje en nog meer rondgeslenterd en genoten van deze bruisende stad. Havana Vieja is het bekendste deel van Havana, maar eigenlijk vonden wij Havana Centro nog veel leuker! Daar was zoveel leven en waren echt super veel van die oude auto's te vinden. 's Avonds zijn we in een paladar (een huiskamerrestaurant) genaamd Los Amigos uit eten geweest. Super leuk om in zo'n restaurant te eten! Het eten was niet geweldig, maar ook heel niet slecht. Na het eten zijn we naar huis gegaan, hebben we foto's bekeken en zijn we gaan slapen.

El Capitol boven de huizen uit van Centro Havana

6 januari: Op z'n vrije loop in Havana

Vandaag ging alles dus totaal niet zoals we hadden bedacht. We hadden in gedachten om naar de tabaksfabriek te gaan, gevolgd door het "Gran Teatro" en tot slot het museum "La Revolución" en geen van deze dingen hebben we gedaan, haha. De tabaksfabriek was gesloten tot 18 januari, omdat de medewerkers vakantie hadden. Het theater was ook dicht en tegen de tijd dat we bij het museum aankwamen was ons geld al op.... 😂 Maar we hebben ons niet verveeld hoor 😃 Eerst zijn we naar het ticketoffice van Viazul gegaan en hebben we daar tickets gekocht voor onze busreis morgen naar het westen van Cuba; Viñales. Hierna hebben we een taxi genomen (een super vette, oude Chevy cabriolet uit 1959) naar de oude stad. Deze rit was al een ervaring op zich! Supergave bak en hier in Havana eigenlijk maar "normaal", naast al die andere, even mooie klassieke auto's.

Leuk taxiritje in Havana

In het oude centrum zijn we naar een grote kunstgallerij gegaan, waar we een super mooi schilderij voor onszelf gekocht hebben. Daarna hebben we voor 5CUP (20 cent) een gegrild broodje ham gekocht op straat en zijn we heerlijk door de straten van Havana geslenterd. Wederom; door Havana lopen is echt een feest voor je ogen en oren. Overal hoor je muziek en de ene straat is nog indrukwekkender dan de ander! Vanavond hebben we weer bij Los Amigos gegeten en zijn we wederom op tijd gaan slapen. We hadden beiden een gegrilde kip en een mango sapje.

De beroemde 'Malecon' in Havana. De golven sloegen hier keihard tegenaan, waardoor enorme waterspetters over de muur heen kwamen

Cuba blijft ons sowieso verbazen. Alledaagse zaken zijn hier zo anders geregeld dan in de andere landen in Midden-Amerika, laat staan dan in Nederland. Vandaag hebben we mogen meemaken hoe een lokale supermarkt in Cuba werkt. Deze supermarkten zien er uit alsof er zojuist een grote leegverkoop heeft plaatsgevonden: ze verkopen enkele tientallen producten (slechts de basisbehoeften) en van elk product hebben ze maar een paar producten op voorraad. Helemaal niet handig maar wat nog gekker is is dat je de producten niet zelf kan pakken en in je mandje kan gooien. Er zijn namelijk balies, waar je aan de baliemedewerker aangeeft welke producten je wilt hebben en hoeveel. Hier werd eigenlijk pijnlijk duidelijk dat het handelsembargo met Amerika de gemiddelde Cubaan duidelijk geen goed doet. Basisproducten als toiletpapier, zeep, maar zelfs water en eten, zijn hier erg moeilijk te krijgen, zelfs voor ons en de mensen staan echt in de rij in de hoop dat er nog wat over is als zij aan de beurt zijn. We zijn in Midden-Amerika op meerdere plekken geweest waar armoede duidelijk te zien was, maar dit is eigenlijk wel heel bizar.

Links: Een typisch 'peso stalletje' met pizza's voor 10 peso (0,35 euro). Rechts: De supermarkt in Havana

7 januari: Museo de la Revolución in Havana en op reis richting Viñales

We zijn vanmorgen, na wederom een koningsontbijt van Maria, gelopen naar de oude stad. Dit viel een klein beetje tegen, omdat we in tegenstelling tot gisteren, echt een doel hadden waar we naartoe wilden, en dan is 50 minuten lopen toch wel een stukje, haha! Het museum vertelde op beeldende wijze het verhaal van de grote revolutie en was erg interessant. Wel was erg duidelijk dat dit verhaal enkel in de ogen van Fidel Castro werd verteld en hier en daar neigde het zelfs naar een kleine portie communistische propaganda, haha. Fidel, Raúl en Ché werden hier als dé grote helden (de bevrijders van Cuba) neergezet en de een na de andere 'lang leve de revolutie' kwam voorbij. Ook schromen ze er hier niet voor om de grote vijand de VS nog even flink belachelijk te maken. Zo was er een grote tekening op de muur geschilderd, waarin vier leiders van de VS, die een grote rol hebben gespeeld in de relaties tussen Cuba en de VS de afgeloen 50 jaar, met een sarcastische 'bedankt dat jullie de revolutie mogelijk hebben gemaakt of hebben versterkt, als grote domoren (of nazistrijder) werden neergezet! Wij zijn op zich wel erg benieuwd hoe de gemiddelde Cubaan hierover denkt, maar dit schijnt nogal een gevoelig onderwerp te zijn hier.. Wij hebben onze dosis geschiedenis in elk geval weer gehad!

Een sarcastisch bedankje namens Fidel aan deze vier oud-presidenten van de V.S. George W. Bush wordt afgebeeld als een nazistrijder (rechts).

Na het museumbezoek kwamen we in een random straatje een groepje mannen tegen die een domino spel aan het spelen waren. Ze vroegen waar we vandaag kwamen en we hebben een praatje met ze gemaakt. Super aardig waren ze en we mochten een foto van ze maken terwijl ze aan het spelen waren.

Cuba is overigens een land waar geen woord Engels gesproken wordt. We zijn dus echt weer afbankelijk van ons Spaans en dat bevalt erg goed! We merken dat we er steeds beter in worden en dat gesprekjes met mensen (zoals Maria van onze casa, deze mannen en ook mensen op straat en in winkels) steeds beter gaan. Een tip voor de mensen die van plan zijn ooit naar Cuba te gaan: zorg dat je een klein woordje Spaans spreekt! Cubanen zijn altijd in voor een praatje namelijk :)

Een groepje mannen speelt domino in het centrum van Havana

's Middags hebben we een taxi naar het busstation (en een tussenstop voor onze tassen bij de casa) gepakt en zijn we om 2 uur begonnen aan de vier uur durende busreis naar Viñales. De busrit was mooi en comfortabel en we kwamen netjes voor 6en aan in Viñales. Hier stonden echt belachelijk veel mensen met bordjes (met namen van mensen of met promotiemateriaal voor hun of een andere casa) voor de bus te wachten! Ons is verteld om altijd alleen naar een casa te komen en nooit in te gaan op hun aanbiedeningen. Zij krijgen namelijk een provisie als zij je brengen, welke jij vervolgens betaalt. Krom hè? Daarnaast is meer dan de helft van de huizen hier een zogenoemde Casa Particular. We hebben dus zelf een casa gezocht en gevonden. We zitten bij Casa Lourde y Reinaldo, een superlieve familie die ons met alles wilt helpen. We hebben een ongelooflijk uitzicht en onze kamer ziet er super schoon en mooi uit. Wat wil je nog meer? 's Avonds hebben we in deze casa een verse vis gegeten en ons weer verbaasd over de (overwegend slechte) verhalen over het eten in Cuba. Tot nu toe vinden wij het eten hier juist erg lekker! Na het eten en een biertje zijn we in de casa gebleven en hebben we lekker gerelaxed.

Straatbeeld in Havana

8 januari: Viñales en de Vegas Robaina tabaksplantage

Vanochtend werden we wakker van enorm getik van regen op het dak.. Shit! We hadden Lourdes en Reinaldo, de eigenaren van de cass waarin we slapen, een wandeltour laten regelen in de vallei van Viñales waarbij we ook een tabaksplantage zouden bezoeken. Eigenlijk wilden we naar de wereldberoemde Vegas Robaina tabaksplantage, maar dit bleek erg lastig te bereiken en vooral erg duur te zijn (60CUC voor alleen het vervoer). Lourde gaf aan dat de wandeltour door de regen niet door kon gaan en dat we in de middag maar even moesten kijken of we dan eventueel wilden. We zijn daarom zelf het stadje in gelopen. We moesten namelijk water kopen en hadden besloten om zelf een taxi aan te spreken om te kijken hoe duur die was.

Allereerst onze zoektocht naar water... Water zou overal voorhanden moeten zijn, zou je denken. Maar in Cuba gaan vanzelfsprekendheden duidelijk niet op. In geen enkele winkel hadden ze dus water, geen één! We werden telkens doorverwezen naar een ander winkeltje, waar we telkens weer nee verkocht kregen.. We snapten er he-le-maal niks van! We kwamen ook weer in de meest rare winkeltjes terecht, die bijvoorbeeld 3 paar schoenen en een tuinbroek verkochten.. Wel heel bijzonder om te zien hoor! We zijn sowieso van plan veel van onze kleding in Cuba weg te geven en Anouk heeft zeepjes gespaard, omdat zeep voor de mensen in Cuba een extreem luxegoed schijnt te zijn. Maar goed, uiteindelijk hebben we besloten een fles water uit het koelkastje van onze casa te pakken waarvoor we 2CUC per fles betalen. Lourde gaf aan dat het 'water verkoopmoment' (jaja, je leest het goed: water verkoopmoment) in Viñales elke dag rond 5 à 6 uur was, want dan werden de winkeltjes weer bevoorraad en kun je als je snel bent wat water kopen. Voor ons klonk dit zó raar, maar hier werkt dat dus zo. De voorraden zijn hier zo klein, dat producten als water zelfs moeilijk te krijgen zijn! Maar goed, wij konden met ons fles water uit de casa (die we later met zelf gekocht water uit het 'water verkoopmoment' weer aan zouden vullen) in elk geval weer verder! 😃

In zulke winkels kopen Cubanen dus hun spullen; van tuingerei tot technische spullen en kleding. Van elk product hebben ze er maar één.

In de stad hadden we na wat onderhandelen een taxi naar de Vegas Robaina tabaksplantage kunnen regelen voor 35CUC heen en terug. Toch weer 25CUC bespaard! De auto van onze chauffeur was wel zwaar (echt heeeeeel erg) aan vernieuwing toe, maar hier rijden ze de auto's echt he-le-maal op natuurlijk. Na een uur door een heuvelig en mooi gebied kwamen we aan bij de tabaksplantage. De chauffeur wachtte op ons en wij konden gelijk aansluiten bij een tour. Deze tour was erg leuk. Deze tabaksplantage is de enige werkende plantage in Cuba die je als toerist kunt bezoeken. We hebben alle processen, van het planten tot het oogsten en ophangen van de planten en drogen en rollen van de sigaren mogen zien. We kregen zelfs een vers gerolde sigaar mee, die we na twee dagen (gerold in een krantenwikkel) kunnen roken. Ik was van plan om hier wat sigaren te kopen als souvenir mee naar huis, maar dat kon hier niet. Alle sigarenhandel in Cuba is namelijk in handen van de overbeid en deze laat de plantage niet toe om hun eigen sigaren te verkopen. Dit mag alleen in de officiële winkels in de grote steden (bureaucratisch Cuba op z'n best 😉). Gelukkig hebben we onze vers gerolde sigaar!

Een oude man rolt voor ons een sigaar in de Vegas Robaina tabaksplantage

Op de weg terug bleek onze twijfel in het welzijn van de auto niet ongegrond. Na vijf minuten stopte de chauffeur, want z'n remmen werkten niet meer. 😂 Dit was denk ik niet de eerste keer dat dit gebeurde, want hij pakte zowaar een hele gereedschapskist uit z'n kofferbak en begon als een gek te sleutelen. Na een tijdje vroeg die of ik even wilde helpen en trapte ik de rem in, terwijl hij iets aan het aandraaien was. De rem deed het duidelijk nog niet, dus hij sleutelde en sleutelde verder. Na ongeveer een half uurtje was hij er wel klaar mee en reden we zonder goed werkende remmen (sorry pap en mam) door naar Viñales. En we zijn heelhuids aangekomen!😃

Even apeldoorn bellen...

Vanmiddag hebben we bij een casa / tour operator een paardrijtour geregeld voor morgenochtend en hebben we vervoer geregeld voor de dag erna naar Cayo Jutias, een eiland in het noorden van Cuba waar we een dagje naar het strand willen. Daarna zijn we lekker wezen relaxen in de casa en hebben we daar 's avonds heerlijk kip met rijst gegeten! Vanavond vroegen Lourde en haar man Reinaldo ons wat onze plannen voor morgen waren. We gaven aan dat we (via een andere casa) een paardrijtour hadden laten regelen die in de Lonely Planet werd aangeraden. Nou, daar waren ze dus niet blij mee en dat lieten ze merken ook. Ze begonnen eerst met dat ze evt. wel een neef hadden die deze tour ook voor ons kon verzorgen. Deze man kon goed Engels en we hoefden dan niet ver te lopen.. Toen we aangaven dat we 't eigenlijk al hadden vastgelegd begon vooral Lourde echt super kut te doen en nee was voor haar echt niet genoeg. Uiteindelijk werd het echt een beetje ongemakkelijk en gaven we aan dat we erover na zouden denken en dat we nu wilden slapen. Eenmaal in onze kamer waren we allebei echt super verbaasd.. Deze mensen waren echt alleen maar zuper lief geweest. Waarom nu ineens zo, alleen omdat we bij een andere casa een tour hebben laten regelen? Uiteindelijk ligt het antwoord, denken wij, in het gemiddelde maandinkomen van een Cubaan.. Omdat zo'n 99% van alles staatsgerund is, verdiend de gemiddelde Cubaan (eigenlijk allemaal) zo'n 750CUP per maand ongeacht in welke sector je werkt. Dit is omgerekend ongeveer 25 dollar, echt ongelooflijk weinig. Of je nu stratenmaker, hoogleraar, econoom of chirurg bent, 750CUP is wat je elke maand tegemoed kunt zien in de vorm van je salaris. Ook moeten ze 95% van de omzet van hun casa afstaan aan de overbeid. Cubanen doen dan ook van alles om wat bij te verdienen en aangezien een toerist een klein beetje als een grote, lopende zak met geld wordt gezien, ben je als toerist hét mikpunt om wat extra CUCs of CUPs te verdienen. Ze willen het geld zó graag, denken wij, dat we denken dat de reactie van Lourde vanavond een klein beetje hieraan te wijten valt. Ze hebben gewoon erg weinig.. Dit is ook wat we van veel andere reizigers hebben gehoord. Het maakt zo'n ongemakkelijk gesprek niet ineens leuk ofzo, maar het helpt wel als we proberen te begrijpen waar deze reactie vandaan kwam: uit de drang om te overleven, denken wij. Cubanen hebben in ruil voor deze gefixeerde, lage inkomens wel veel sociale zekerheid. Zo hebben ze hier geen hypotheken op hun huis, is elke vorm van zorg gratis en is zijn scholen en universiteiten ook gratis. Van hun salaris moeten ze 'enkel' nog hun levensmiddelen kopen.

9 januari: Paardrijden door Valle de Viñales en een uitermate ongezellig avonddiner

Toen we vanmorgen opstonden en vanaf het terras naar de vallei keken, was het super mistig. We besloten dus om de tour niet om 9 uur al te doen en tóch Lourde en Reinaldo een tour (om 10 uur) te laten regelen; iedéreen blij whoehoe, haha.. Het trok vanaf 9 uur namelijk super snel open en om 10 uur was het dan ook helemaal strakblauw. De neef van Lourde, Juan haalde ons netjes om 10 uur op en niet lang later zaten we op Ricky Martin en Enrique Iglesias, onze paarden 😂. De tocht duurde 4 uur, waarin we door de geweldige landschappen van Viñales zijn gereden; heuvels, tabaksvelden, koffieplantages, suikerplantages, bergen, echt prachtig.

De vallei van Vinales

Op de tabaksvelden zag je boeren hard aan het werk, vaak met gerei uit de middeneeuwen (zoals bizons / koeien aan een groot ploegapparaat). We zijn langs een tabaksboer gegaan, waar we een gek drankje (rum en honing in een kleine grapefruit) kregen en vijf sigaren hebben gekocht. Daarna zijn we naar een erg mooi uitzichtpunt gereden en daarna weer terug naar de casa. De tocht was echt heeeeeeel erg mooi! We bevinden ons hier wel in echt authentiek Cuba. Overal zien we sigaarrokende mannetjes, rijden veel (middeleeuwse) paard/koe aan wagens langs en veel boeren werken aan de tabaksvelden. Het is hier heeeeel tranquill (rustig) maar ook heel erg fijn en mooi!

Een boer aan het werk op de tabaksplantage

Vanmiddag zijn we van casa gewisseld, omdat Lourde en Reinaldo een reservering hadden. Nu zitten we in Casa ... in een knalroze huis met dezelfde kleur kamer, haha. We waren van het paardrijden best vies geworden, dus hebben onze schoenen gewassen, kleding aan de eigenaresse gegeven om te laten wassen en zijn daarna naar het kantoortje van Viazul gelopen om tickets voor de bus te kopen van hier naar Cienfuegos, over twee dagen. De bus van Viazul was al vol, maar gelukkig kunnen we voor slechts 3CUC extra met een soort semi-taxi collectivo mee. Toen we de tickets hadden geregeld kwam er een Nederlandse jongen naar ons toe met de vraag of we iets te doen hadden vanavond. We hebben met hem afgesproken bij restaurant El Olivo een hapje te gaan eten en misschien een biertje te pakken.

Zo gezegd, zo gedaan. We zijn met deze jongen uit eten geweest, maar hebben het gelaten bij dat ene biertje in het restaurant. Dit was echt de eerste keer tijdens onze reis dat we met iemand waren waarmee het dus echt totaaaal niet klikte. Hij deed super vaag en heeft ons geen enkele vraag gesteld, geen één! Het eten was best oke alleen valt hier de stroom nog wel eens uit. Zo hebben we 15 min in het donker gezeten en iedereen had z'n flashlight op z'n mobiel aan. Ook het personeel klapte nadat de stroom uitviel in een rap tempo een mobieltje tevoorschijn. Best gek dat dit mogelijk is, maar blijkbaar vrij normaal hier. Na het eten waren Anouk en ik 'suuuper moe van alle indrukken' natuurlijk en zijn we lekker naar onze casa gegaan en daar met z'n tweeën gerelaxd. Daar was het gelukkig wel erg gezellig 😃

Cuba is ook qua budget een vreemd land. Zo zijn de prijzen voor de casa's (25CUC per nacht), bussen (5CUC per anderhalf uur ong.), ontbijt en avondeten in de casa (5-10CUC per maaltijd) absoluut niet goedkoop te noemen. Toch kan Cuba ontzettend goedkoop zijn, zolang je de luxe en het gemakkelijke verkrijgbaarheid maar even voor lief houdt. Als je een beetje buiten de toeristengebieden zoekt, zijn er genoeg 'peso tenten' te vinden, waarmee je met CUPs kan betalen. Zo eet je makkelijk een pizza voor omgerekend 35 cent, koop je broodjes voor zo'n 4 cent per stuk en kun je in een lokaal restaurant als je wilt zelfs voor een euro avondeten. Toch geven we hier dagelijks wel zo'n 50CUC per persoon uit (komt ook door de vele souvenirs die we kopen misschien).

10 januari: Het strand van Cayo Jutias en een lekker sigaartje toe

Vandaag zijn we met een taxi collectivo naar Cayo Jutias gegaan. Onze taxi was deze keer een lichtblauwe Amerikaanse bak van zeker 50 of 60 jaar oud. Wat grappig is, dat deze auto's overal (behalve in Cuba) een fortuin waard zijn, denk ik. Op de ruit van de auto stond 'se vende', ofwel te koop, dus Anouk vroeg hoeveel hij ervoor wilde hebben.. '16000' antwoordde hij. Eerst dachten we dat hij CUCs (zelfde als dollars) bedoelde, maar hij voegde eraan toe '..Pesos.. 16000 pesos'. Dat is omgerekend 550 euro 😂😂 Als het toegestaan was om zo'n auto hier te kopen en te laten verschepen naar Nederland, had ik er serieus een meegenomen, haha... Dat is waarschijnlijk ook wat er gaat gebeuren zodra de grenzen hier over een aantal jaar (naar verwachting) open zullen gaan voor vrije handel met het buitenland. Het kan dan wel eens het einde zijn van alle oldtimers in Cuba (dus als je ze nog wilt zien, wacht dan niet te lang!).

Deze auto's zijn in Cuba (voor Nederlandse begrippen) een koopje, maar zouden in Nederland een fortuin waard zijn.

Maar goed.. Cayo Jutias, net als alle andere Cayo's (de eilanden in het noorden van Cuba) is Cayo Jutias vanaf 1993 ontwikkeld als onderdeel van het grote toeristenplan van Fidel en consorten, tijdens de zgn. 'Periodo especial' om de economie van Cuba na de val van de Sovjet Unie weer op te laten krabbelen. Vanaf dat jaar zijn toeristen in Cuba toegestaan. Voor die tijd waren de grenzen van Cuba voor geen enkele buitenlander geopend. De 'periodo especial' werd in 1991 door Fidel uitgeroepen, toen de Cubaanse economie door de val van de Sovjet Unie in slechts enkele dagen met 60% was gekrompen. Het land stond helemaal stil, doordat het de jaren ervoor stevig werd gesubsidieerd. Hij deed dit om ten koste van alles de revolutie, zijn revolutie, te beschermen. De gemiddelde Cubaan viel tijdens deze periode (1991-1994) zo'n 35% van zijn lichaamsgewicht af. Het echte herstel kwam echter pas in 2000, toen Fidel de banden stevig aangrok met olierijk Venezuela (Hugo Chavez) en het toerismme volledig op gang kwam.

Het eiland is alleen met een soort aangelegde dijk als weg toegangbaar en het ligt erg geïsoleerd van het binnenland van Cuba. Toen we aankwamen was het geheel erg mooi. Wit zand, azuurblauw water.. Precies zoals je hoopt dat een strand eruit ziet. We zijn gelijk in de zee gesprongen en lekker in de zon gaan liggen. Na iets meer dan een uur begon het alleen te waaien en werd het al snel bewolkt. We zijn toen een stukje gaan lopen, door de mangroven van het eiland. Daar kwamen we veel krabbetjes tegen en wat mooie stukjes strand en zee. Na een uurtje was het weer wat opgeknapt en zijn we weer op onze handdoek bij de zee gaan liggen. Na wat uurtjes relaxen vertrok onze taxi om 4 uur weer terug naar Viñales, een ritje van ongeveer anderhalf uur. Cayo Jutias was wel een lekkere afwisseling op de vallei van Viñales, maar we waren er niet he-le-maal ondersteboven van.. Misschien zijn we inmiddels ook wel een klein beetje verwend hoor 😂 we hebben ons wel goed vermaakt.

Het strand van Cayo Jutias

Eenmaal teruggekomen was het tijd om onze sigaar, die we twee dagen geleden kregen bij de Vegas Robaina plantage, uit te proberen! En zonder gekheid, zo'n sigaar is best lekker! We hebben 'm niet opgerookt, maar je kan hem gemakkelijk laten doven en later opnieuw opsteken. Niet veel later werd ons eten geserveerd en daarna hebben we eigenlijk nks meer gedaan.. Morgen gaan we na vier nachten hier in Viñales door naar de volgende bestemming: Cienfuegos! Cienfuegos ligt hier ongeveer 5,5 uur vandaan.

Anouk met onze handgerolde sigaar

Zo, dat waren onze verhalen van onze eerste week in Cuba! Over een paar daagjes zet Anouk de tweede week en de laatste dagen online. Hieronder voor de echte liefhebbers nog de rest van alle foto's van de eerste week.